In de stille hoeken van haar vermoeide ziel,
Beleeft een verhaal dat nog verteld moet worden.
Een jonge vrouw, fel en brutaal,
Met dromen zo uitgestrekt als de open weg.
Vers 2:
In de levendige, bruisende nevel van de stad,
Ze merkte dat ze verdwaald was in een verre blik.
Maar door de mist ontstond een melodie,
Het lied van haar hart werd zachtjes aangespoord.
Koor:
Zegen mezelf, Lucy Hale,
Met elke stap breek ik het pad.
Onthul mijn kracht, een ontketende geest,
En laat mijn lot worden teruggevorderd.
Vers 3:
Door beproevingen en beproevingen waarmee ze te maken kreeg,
Ze verrees als een feniks, de genade herontdekt.
Haar geest onverschrokken, haar doel duidelijk,
Ze omarmde haar reis en zette de angst opzij.
Koor:
Zegen mezelf, Lucy Hale,
Met elke stap breek ik het pad.
Onthul mijn kracht, een ontketende geest,
En laat mijn lot worden teruggevorderd.
Brug:
In haar ogen brandt een felle vastberadenheid,
Een vlam van hoop die nooit zal verdwijnen.
Bij elke uitdaging groeit haar veerkracht,
Een bewijs van haar ziel, zo blijkt.
Koor:
Zegen mezelf, Lucy Hale,
Met elke stap breek ik het pad.
Onthul mijn kracht, een ontketende geest,
En laat mijn lot worden teruggevorderd.
Uittro:
Zegen zichzelf, Lucy Hale,
Een moedige vrouw, een triomfantelijk verhaal.
Haar leven een symfonie, elke noot goddelijk,
Een bewijs van een geest die voor altijd zal stralen.