De dame stond op het podium
Gordijnen opgetrokken, licht scheen in haar ogen
Ze zong met hart en ziel die de lucht vulde
Het publiek juichte, het applaus brak door de nacht
(Pre-refrein)
Maar wat hij niet wist, was hoe ze zich werkelijk van binnen voelde
Een hart dat verlangde naar vrijheid, vleugels die verlangden om zich te verspreiden
Een geest die moedig en trouw is, die het zat is om binnen gehouden te worden
Ze was beperkt tot een rol die haar tegenhield en fluisterde zachtjes
(Koor)
Nee, nee, zei nee
Dat is wat ik zei nee
Ik kan meer, ik kan meer zijn dan alleen een gezicht in de menigte
Ik kan me niet tegenhouden, ik breek door, mijn dromen roepen hardop
Nee, nee, ik ben klaar met nee zeggen
(Vers 2)
Ze deed een stap achteruit, sloot haar ogen en haalde diep adem
Ontketende haar kracht, liet haar stem de ruimte ontsteken
De muren kwamen naar beneden, kettingen verbrijzelden, ze was ontketend
Ze was niet langer gebonden en overtrof hun verwachtingen
(Pre-refrein)
Ze probeerden haar terug te plaatsen, haar op haar plaats te houden
Maar ze was klaar met verstoppen, ze omarmde haar waarheid
Doorbrak de barrières, liet haar kleuren stralen
Geen gefluister meer, ze riep haar vrijheid uit
(Koor)
Nee, nee, zei nee
Dat is wat ik nee zei
Ik kan meer, ik kan meer zijn dan alleen een gezicht in de menigte
Ik kan me niet tegenhouden, ik breek door, mijn dromen roepen hardop
Nee, nee, ik ben klaar met nee zeggen
(Brug)
Ze had geen toestemming nodig om zichzelf te zijn
Niemand kon het vuur ontkennen dat in haar brandde
Ze steeg erboven uit en omarmde haar ware roeping
Anderen inspireren om los te komen, op te staan en hun licht terug te winnen
(Koor)
Nee, nee, zei nee
Dat is wat ik nee zei
Ik kan meer, ik kan meer zijn dan alleen een gezicht in de menigte
Ik kan me niet tegenhouden, ik breek door, mijn dromen roepen hardop
Nee, nee, ik ben klaar met nee zeggen
Geen nee meer zeggen, ik ben klaar met nee zeggen