Deze zin benadrukt de vaardigheid en het natuurlijke talent van een individu voor het herkennen en reproduceren van melodieën, harmonieën en ritmes door ernaar te luisteren. Het getuigt van een verhoogd gevoel van muzikale perceptie, omdat de muzikant muzikale elementen kan onderscheiden en repliceren zonder de hulp van bladmuziek of specifieke instructies.
Muziek op het gehoor spelen wordt vaak geassocieerd met improvisatie en spontaniteit, waardoor de muzikant zijn eigen interpretaties en variaties aan het originele stuk kan toevoegen. Het benadrukt het vermogen van de muzikant om een soort muzikaal gesprek aan te gaan met het instrument, waarbij hij zijn creativiteit en persoonlijke stijl tot uitdrukking brengt.
Dit idioom wordt vaak gebruikt in de context van muziekuitvoeringen, jamsessies en improvisatie-instellingen. Het kan ook breder worden gebruikt om iemand te beschrijven die een sterke natuurlijke aanleg voor muziek heeft en gemakkelijk kan optreden of componeren zonder uitgebreide formele training.