1. Atonaliteit en twaalftoonstechniek:
Berg was een pionier op het gebied van atonale muziek, een stijl die verder ging dan de traditionele tonale harmonie. Later omarmde hij de door Schönberg ontwikkelde twaalftoonstechniek, waarbij muzikale composities worden georganiseerd op basis van een reeks van twaalf verschillende noten. Bergs gebruik van deze technieken zorgde voor een grotere vrijheid in muzikale expressie en opende nieuwe mogelijkheden voor harmonische en melodische ontwikkeling.
2. Operatische innovaties:
Berg heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het operagenre. Zijn beroemdste werk, de opera "Wozzeck" (1925), wordt beschouwd als een van de grootste operaprestaties van de 20e eeuw. In "Wozzeck" combineerde Berg expressionistische technieken met traditionele operavormen, waardoor een psychologisch intens en emotioneel geladen muzikaal drama ontstond. Hij experimenteerde ook met nieuwe manieren om multimedia-elementen in zijn opera's te ensceneren en te gebruiken, waarbij hij de grenzen van de operavorm verlegde.
3. Orkestratie en instrumentatie:
Berg stond bekend om zijn beheersing van de orkestratie. Zijn vermogen om rijke en diverse texturen te creëren door middel van zorgvuldige instrumentcombinaties kwam duidelijk tot uiting in zijn orkestwerken, zoals de "Three Orchestral Pieces, Op. 6" (1914) en de "Lyric Suite" (1926). Hij experimenteerde ook met uitgebreide instrumentale technieken en onderzocht het gebruik van ongebruikelijke instrumenten, waardoor het sonische palet dat beschikbaar was voor componisten werd uitgebreid.
4. Integratie van niet-westerse muzikale invloeden:
Bergs muziek bevatte vaak elementen uit niet-westerse culturen. In zijn "Suite for Piano, Op. 25" (1925) verwerkte hij bijvoorbeeld elementen uit de jazz en populaire dansmuziek. Deze interculturele fusie bracht een nieuw perspectief in zijn composities en daagde conventionele opvattingen over muzikale esthetiek uit.
5. Gebruik van serialisme:
Bergs latere werken toonden een toenemend gebruik van serialisme, een compositietechniek waarbij toonhoogte, duur en dynamiek in geordende reeksen of 'rijen' worden georganiseerd. Deze aanpak ontwikkelde zijn systematische en gestructureerde benadering van compositie verder.
Bergs bijdragen aan de muziek liggen in zijn innovatieve gebruik van compositietechnieken, zijn verkenning van atonaliteit en serialisme, zijn opera-innovaties en zijn vermogen om diverse muzikale invloeden te synthetiseren. Zijn werken hebben een diepgaande impact gehad op volgende generaties componisten en worden nog steeds bestudeerd en bewonderd vanwege hun complexiteit, emotionele diepgang en baanbrekende aard.