1. Initiatie en ontwikkeling :Het geluid van donder begint met een vonk die wordt veroorzaakt door de botsing van deeltjes in een onweerswolk of tussen een wolk en de grond. De vonk leidt tot de vorming van een bliksemkanaal, dat enkele kilometers lang is en slechts een fractie van een seconde duurt.
2. Schokgolf :Omdat het bliksemkanaal de lucht snel verwarmt, ontstaat er een enorme drukverandering. Deze plotselinge drukverandering genereert een schokgolf die zich met supersonische snelheden door de atmosfeer voortplant en een donderende klap produceert.
3. Geluidsgolven en echo's :De schokgolf van het bliksemkanaal genereert geluidsgolven die zich in alle richtingen voortplanten. Terwijl deze geluidsgolven zich verspreiden, komen ze op hun pad verschillende objecten en obstakels tegen, zoals bergen, gebouwen en bomen. Deze objecten zorgen ervoor dat de geluidsgolven reflecteren, buigen en zich in verschillende richtingen verspreiden, waardoor echo's ontstaan.
4. Laagfrequent gerommel :De eerste donderslag wordt gevolgd door een rommelend geluid, dat voornamelijk bestaat uit laagfrequente geluidsgolven. Deze laagfrequente componenten dragen meer akoestische energie en leggen langere afstanden af in vergelijking met de hogere tonen. Het rommelende geluid is wat de meeste mensen associëren met onweer.
5. Tijdvertraging :De tijdsvertraging tussen het zien van de bliksem en het horen van de donder geeft een aanwijzing voor de afstand van de blikseminslag. Omdat het geluid zich met een snelheid van ongeveer 343 meter per seconde (1125 voet per seconde) voortplant, geeft elke vijf seconden tussen de flits en de klap aan dat de blikseminslag ongeveer 1,6 kilometer verderop plaatsvond.
Het is belangrijk op te merken dat de kenmerken van onweer kunnen variëren, afhankelijk van de intensiteit van de blikseminslag, de atmosferische omstandigheden en de omgeving. Deze componenten vormen echter over het algemeen het geluid van donder dat we ervaren tijdens onweersbuien.