1. Afgevlakte derde (♭3): De derde graad van de majeurtoonladder wordt met één halve toon verlaagd, wat resulteert in een 'blauwe noot'. Deze afgeplatte terts creëert een melancholisch en soulvol geluid wanneer het tegen de majeurtoonladder wordt gespeeld.
2. Afgevlakte zevende (♭7): De zevende graad van de majeurtoonladder wordt met één halve toon verlaagd, waardoor nog een 'blauwe noot' ontstaat. De afgeplatte septiem voegt spanning en emotionele expressiviteit toe aan de muziek.
3. Gebruik van verminderde akkoorden: Bluesmuzikanten gebruiken vaak verminderde akkoorden, vooral het septiemakkoord (dim7), om de tonaliteit te versterken. Dim7-akkoorden creëren een gevoel van instabiliteit en urgentie en dragen bij aan de emotionele diepgang van bluesmuziek.
4. Chromatische aanpak: Bluesmuzikanten gebruiken vaak chromatische benaderingstonen om tot bepaalde schaalgraden op te lossen. Ze kunnen bijvoorbeeld een grote terts chromatisch van onderaf benaderen (♭3) of een afgeplatte septiem (♭7) oplossen tot aan de grondtoon. Deze chromatische bewegingen verhogen de emotionele kwaliteit van de muziek.
5. Geleende akkoorden: Bluesmuzikanten gebruiken soms akkoorden die zijn geleend van andere toonladders, zoals de mineur pentatonische toonladder of de Dorische toonladder, om complexiteit en emotionele variatie toe te voegen. Deze geleende akkoorden introduceren nieuwe harmonische kleuren die de tonaliteit verrijken.
Deze veranderingen van de majeurtoonladder, gecombineerd met de expressieve speeltechnieken die door bluesmuzikanten worden gebruikt, zoals buignoten, vibrato en call-and-response-zangpatronen, creëren het onderscheidende en suggestieve geluid van blauwe tonaliteit.