1. Verstedelijking en industrialisatie: Het proces van verstedelijking en industrialisatie leidt tot de erosie van traditionele levensstijlen, waarden en gebruiken. Terwijl mensen van het platteland naar de stedelijke centra migreren, adopteren ze vaak nieuwe manieren van leven die meer in overeenstemming zijn met de stedelijke cultuur. De introductie van moderne technologieën en industrieën ontwricht ook de traditionele manieren van productie en consumptie, wat de volkscultuur kan ondermijnen.
2. Globalisering en homogenisering: De mondialisering, mogelijk gemaakt door de vooruitgang op het gebied van transport en communicatie, heeft geleid tot een grotere onderlinge verbondenheid van culturen over de hele wereld. Dit heeft geresulteerd in de verspreiding van bepaalde dominante culturele praktijken en producten, die lokale volkstradities kunnen overschaduwen en uithollen. Als gevolg hiervan lopen veel volksculturele uitingen het risico gehomogeniseerd of gestandaardiseerd te worden.
3. Commercialisering en toerisme: De commercialisering van de volkscultuur voor toeristische doeleinden kan leiden tot het verlies van de authenticiteit ervan. Traditionele praktijken, rituelen en handwerk kunnen worden aangepast of vereenvoudigd om aan de verwachtingen van toeristen te voldoen, wat kan resulteren in een vertekend beeld van de cultuur. Bovendien kan de toestroom van toeristen de lokale hulpbronnen onder druk zetten en de traditionele manier van leven ontwrichten, waardoor het moeilijk wordt voor de volkscultuur om te gedijen.
4. Snelle economische en sociale veranderingen: Snelle economische en sociale transformaties, zoals de adoptie van nieuwe technologieën, kunnen de omstandigheden waarin de volkscultuur bestaat snel veranderen. Een betere toegang tot internet en sociale media kan bijvoorbeeld de verspreiding van gemondialiseerde culturele inhoud en praktijken bevorderen, waardoor traditionele volksuitingen mogelijk worden gemarginaliseerd.
5. Verlies van traditionele kennis en vaardigheden: Traditionele kennis en vaardigheden worden vaak van generatie op generatie doorgegeven via informeel onderwijs binnen families en gemeenschappen. Naarmate oudere generaties echter overlijden en jongere generaties naar stedelijke gebieden verhuizen, kunnen deze kennis en vaardigheden verloren gaan. De ineenstorting van traditionele leerlingstelsels en het verlies van interesse in traditionele beroepen dragen ook bij aan de erosie van de volkscultuur.
6. Overheidsbeleid en -regelgeving: Overheidsbeleid en -regelgeving kunnen een aanzienlijke impact hebben op de volkscultuur. Sommige beleidsmaatregelen kunnen de praktijk van bepaalde traditionele gebruiken of culturele uitingen direct of indirect beperken of ontmoedigen. Wetten tegen bepaalde religieuze rituelen of de handhaving van taalbeleid kunnen bijvoorbeeld de overdracht en het behoud van de volkscultuur beperken.
7. Onderwijssystemen: Onderwijssystemen geven vaak prioriteit aan dominante culturele waarden en kunnen het onderwijzen van lokale volkstradities verwaarlozen. Dit toezicht kan leiden tot een gebrek aan waardering en begrip van de volkscultuur onder jongere generaties.
8. Taalverlies: Veel volksculturele praktijken zijn nauw verbonden met specifieke talen. Wanneer een taal verloren gaat of wordt gemarginaliseerd, lopen ook de culturele uitingen die ermee verbonden zijn gevaar. Taalverlies kan het gevolg zijn van verschillende factoren, zoals de dominantie van een bepaalde taal in een regio of de migratie van mensen weg van traditionele gebieden.
9. Discriminatie en marginalisering: De volkscultuur kan te maken krijgen met discriminatie en marginalisering door de reguliere samenleving. Dit kan zich in verschillende vormen manifesteren, zoals vooroordelen, stereotypen of de devaluatie van traditionele praktijken. Marginalisering kan de overdracht van volkscultuur tussen generaties belemmeren en de culturele identiteit van minderheidsgroepen verzwakken.
Het aanpakken van deze bedreigingen vereist gezamenlijke inspanningen van regeringen, culturele instellingen, onderwijzers en gemeenschappen om de volkscultuur te documenteren en te behouden, de waarde en betekenis ervan te bevorderen en de praktijk ervan aan te moedigen in het licht van veranderende sociale en economische omstandigheden.