Europese muziek kan grofweg in twee hoofdperioden worden verdeeld:
1. Middeleeuwse en renaissancemuziek (ca. 500-1600) :Deze periode werd gekenmerkt door heilige en wereldlijke muziek, waaronder gregoriaans, polyfonie en de opkomst van instrumentale muziek. Troubadours, minstrelen en hofmuzikanten speelden een belangrijke rol bij de verspreiding van muziek over verschillende sociale lagen.
2. Barok, klassieke en romantische periode (ca. 1600-1900) :
- Barokmuziek (ca. 1600-1750) :Deze periode zag de ontwikkeling van opera, oratorium en instrumentale muziek. Het wordt geassocieerd met componisten als Bach, Händel en Vivaldi.
- Klassieke muziek (ca. 1750-1820) :Deze periode legde de nadruk op evenwicht, helderheid en vorm. Belangrijke componisten zijn onder meer Mozart, Haydn en Beethoven.
- Romantische muziek (ca. 1820-1900) :Deze periode werd gekenmerkt door verhoogde emotionele expressie, nationalisme en de opkomst van de virtuoze performer. Romantische componisten zijn onder meer Chopin, Schubert, Schumann, Wagner en Brahms.
Naast deze belangrijke periodes is de Europese muziek ook gevormd door volkstradities, nationale en regionale identiteiten en de invloed van niet-Europese muziektradities. In de 20e eeuw bleven Europese componisten nieuwe muziekstijlen, technieken en invloeden verkennen, wat aanleiding gaf tot modernisme, atonale muziek, elektronische muziek en verschillende experimentele vormen.
Over het geheel genomen vertegenwoordigt Europese muziek een rijk scala aan diverse muzikale vormen, die het culturele erfgoed en de creativiteit van het Europese continent weerspiegelen. De impact ervan is niet alleen binnen Europa te horen, maar ook in de ontwikkeling van de westerse klassieke muziek en het mondiale bereik ervan.