1. Insluiting: Het establishment coöpteerde en absorbeerde vaak opstandige culturele bewegingen. De muziekindustrie was er snel bij om rock-'n-roll te commercialiseren en er een winstgevende onderneming van te maken. Dit proces heeft een deel van zijn subversieve potentieel ontkracht.
2. Commercialiteit: De muziekindustrie commercialiseerde rock-'n-roll en maakte er een product van, waarbij vaak de nadruk werd gelegd op de entertainmentwaarde in plaats van op de politieke of rebelse boodschap ervan.
3. Diverse interpretaties: Rock-'n-rollmuziek werd door verschillende mensen op verschillende manieren geïnterpreteerd en geconsumeerd. Niet alle luisteraars deelden dezelfde tegenculturele of politieke opvattingen.
4. Beperkt publiek: Hoewel rock-'n-roll enorm populair werd, werd het nog steeds voornamelijk door jongeren geconsumeerd en bereikte het niet noodzakelijkerwijs de hele bevolking.
5. Fragmentatie: De tegenculturele beweging was divers en gedecentraliseerd, waarbij verschillende facties het vaak oneens waren over doelen en strategieën. Dit maakte het moeilijk om een verenigd front te presenteren.
6. Repressie: Het establishment zou verschillende vormen van repressie kunnen gebruiken om de invloed van rock-'n-roll te beteugelen, zoals censuur, wettelijke beperkingen en politietoezicht.
7. Culturele assimilatie: In de loop van de tijd werd rock-'n-roll geaccepteerd in de reguliere cultuur en verloor het een deel van zijn subversieve karakter.
Het is belangrijk om te erkennen dat de impact van rock-'n-roll verder ging dan een directe politieke omverwerping. Het speelde een belangrijke rol in culturele verandering, sociaal bewustzijn en individuele zelfexpressie, maar ontmantelde niet noodzakelijkerwijs het establishment op de manier waarop sommige muzikanten misschien hadden gehoopt.