* Gebrek aan documentatie. Veel vroege bluesartiesten waren niet geletterd, en als gevolg daarvan hadden ze geen schriftelijke contracten met hun platenmaatschappij. Dit maakte het voor de platenmaatschappijen moeilijk om bij te houden wat de artiesten verschuldigd waren.
* Oneerlijke contracten. Zelfs als vroege bluesartiesten contracten hadden, waren ze vaak oneerlijk tegenover de artiesten. De contracten gaven de platenmaatschappijen doorgaans een groot deel van de winst, en vaak vereisten ze niet dat de platenmaatschappijen royalty's aan de artiesten betaalden.
* Segregatie. De Jim Crow-wetten van die tijd maakten het voor Afro-Amerikaanse artiesten moeilijk om te reizen en op te treden, wat hun verdienpotentieel beperkte. Platenmaatschappijen waren niet bereid om in zwarte artiesten te investeren of lucratieve contracten voor hen te ondertekenen vanwege bezorgdheid over racisme en geweld.
* Gebrek aan middelen. De platenindustrie stond nog in de kinderschoenen en de platenmaatschappijen hadden niet de middelen om royalty's naar al hun artiesten te sturen.
Als gevolg van deze factoren ontvingen veel vroege bluesartiesten niet de royalty's die ze verschuldigd waren. Dit maakte het voor hen moeilijk om van hun muziek te leven, en het droeg bij aan de armoede die velen van hen ervoeren.