1. Luchtdruk: De hoeveelheid luchtdruk die de speler via zijn embouchure uitoefent (lipplaatsing en spanning) beïnvloedt de amplitude van het geluid. Een grotere luchtdruk produceert over het algemeen een luider geluid.
2. Embouchure: De manier waarop de speler zijn lippen positioneert en de opening (opening) van het mondstuk beïnvloeden de amplitude. Een strakkere embouchure met een kleiner diafragma resulteert doorgaans in een zachter geluid, terwijl een lossere embouchure met een groter diafragma een luider geluid produceert.
3. Mondstuk: Het ontwerp en de afmetingen van het mondstuk kunnen de amplitude beïnvloeden. Mondstukken met een grotere cup en diepere keel genereren een luider geluid vergeleken met mondstukken met een kleinere cup en ondiepere keel.
4. Grootte en vorm van de bel: De bel van een trompet draagt bij aan de projectie en amplitude van het geluid. Grotere bellen hebben de neiging een luider en resonanter geluid te produceren dan kleinere bellen. De vorm van de bel (bijvoorbeeld uitlopend of parabolisch) beïnvloedt ook de amplitude en toonkarakteristieken.
5. Speeltechniek: De techniek van de speler, inclusief tongen, articulatie en adembeheersing, kan de amplitude van het geluid beïnvloeden. Heldere, scherpe articulatie en efficiënte ademhalingstechnieken dragen bij aan een luider en meer gecontroleerd geluid.
6. Instrumentmateriaal: De materialen die bij de constructie van de trompet worden gebruikt, zoals messing, koper of zilver, kunnen de amplitude subtiel beïnvloeden. Verschillende materialen zorgen voor unieke klankkwaliteiten en dragen bij aan de algehele luidheid van het geluid.
Het is vermeldenswaard dat de amplitude van de trompet ook afhangt van de muzikale intentie van de speler, de akoestiek van de speelruimte en de perceptie van de luisteraar. Een speler kan bijvoorbeeld opzettelijk zacht spelen in specifieke passages of secties van een stuk om muzikaal contrast en dynamiek te creëren.