1. Wanneer het koor zijn beslissing in twijfel trekt:
- Nadat Creon heeft besloten dat Antigone onbegraven moet blijven omdat hij zijn bevel heeft getrotseerd, uit het koor bedenkingen en stelt voor dat goddelijke wetten moeten worden gerespecteerd. Dit in twijfel trekken van zijn gezag maakt Creon boos. Hij beschuldigt het koor ervan ontrouw te zijn en waarschuwt hen zijn beslissingen niet aan te vechten.
2. Wanneer het koor de adel van Antigone prijst:
- Wanneer het refrein lovend spreekt over de motivaties van Antigone en haar bereidheid zichzelf op te offeren ter wille van de familie en de goddelijke eer, wordt Creon nog woedend. Hij vindt dat het koor zijn gezag ondermijnt door te sympathiseren met de rebel.
3. Wanneer het koor hem adviseert zijn daden terug te eisen:
- Terwijl de gevolgen van Creons daden zich beginnen te openbaren, waarbij verschillende tegenslagen zijn familie en Thebe treffen, biedt het koor voorzichtig advies en stelt voor dat hij zijn standpunt moet heroverwegen. Deze raadsman maakt Creon nog woedend, die weigert enige fout van zijn kant toe te geven.
4. Wanneer het koor hem de schuld geeft van de tragische uitkomst:
- Wanneer Creon uiteindelijk geconfronteerd wordt met het verwoestende verlies van zijn zoon Haemon en uiteindelijk de tragische gevolgen van zijn beslissingen begrijpt, wordt hij overweldigd door verdriet en wroeging. Op dit punt richt hij zijn woede en frustratie op het refrein, waarbij hij hen gedeeltelijk verantwoordelijk houdt voor het niet goed begeleiden van hem of het uitspreken van zijn gebrekkige oordelen.
Uiteindelijk kan Creons woede jegens het refrein worden toegeschreven aan zijn eigen koppigheid, trots en onvermogen om andere perspectieven te overwegen. Hij ziet het refrein als een uitdaging voor zijn autoriteit en als iemand die zijn beslissingen ondermijnt. Zijn boze reacties weerspiegelen zijn eigen interne strijd en zijn weigering om zijn eigen tekortkomingen onder ogen te zien totdat het te laat is.