* Standaardtekens: Zowel Mrs. Brown's Boys als Commedia dell'arte bevatten een cast van standaardpersonages, elk met hun eigen kenmerkende eigenschappen en maniertjes. In Mrs. Brown's Boys omvatten deze personages Agnes Brown, haar zonen Buster en Dermot, haar dochter Cathy en haar kleinzoon Bono. In Commedia dell'arte omvatten de standaardpersonages de zanni (bedienden), de vecchi (oude mannen), de innamorati (geliefden) en de capitano (opschepperige soldaten).
* Slapstick-komedie: Zowel Mrs. Brown's Boys als Commedia dell'arte zijn sterk afhankelijk van slapstick-komedie, waarbij fysieke humor betrokken is, zoals pratfalls, klappen en taarten in het gezicht.
* Publiekparticipatie: Zowel Mrs. Brown's Boys als Commedia dell'arte moedigen deelname van het publiek aan, waarbij de acteurs vaak de vierde muur doorbreken om met het publiek te communiceren.
* Improvisatie: Zowel Mrs. Brown's Boys als Commedia dell'arte bevatten een aanzienlijke hoeveelheid improvisatie, waarbij de acteurs vaak van elkaar af gaan en ter plekke met nieuw materiaal komen.
* Kluchtige plots: Zowel Mrs. Brown's Boys als Commedia dell'arte bevatten kluchtige plots, die vaak gebaseerd zijn op misverstanden, identiteitsverwisselingen en andere komische middelen.
Verschillen tussen Mrs. Brown's Boys en Commedia dell'arte
* Instelling: Mrs. Brown's Boys speelt zich af in het hedendaagse Dublin, Ierland, terwijl Commedia dell'arte zijn oorsprong vindt in het 16e-eeuwse Italië.
* Taal: Mrs. Brown's Boys wordt in het Engels uitgevoerd, terwijl Commedia dell'arte traditioneel in het Italiaans wordt uitgevoerd.
* Culturele referenties: Mevrouw Brown's Boys verwijst regelmatig naar de Ierse cultuur en samenleving, terwijl Commedia dell'arte verwijst naar de Italiaanse cultuur en samenleving.
* Stijl: Mrs. Brown's Boys is een sitcom, terwijl Commedia dell'arte een vorm van improvisatietheater is.
Over het geheel genomen zijn Mrs. Brown's Boys en Commedia dell'arte twee heel verschillende vormen van entertainment. Ze delen echter een aantal overeenkomsten, zoals het gebruik van standaardkarakters, slapstick-komedie, deelname van het publiek, improvisatie en kluchtige plots.