Op een dag krijgt Laura een nieuwe patiënt, een jong meisje genaamd Cristina, die stom is sinds haar ouders omkwamen bij een auto-ongeluk. Cristina's getraumatiseerde toestand is te wijten aan het auto-ongeluk waarbij ook haar ouders om het leven kwamen, waardoor ze een diep psychologisch litteken achterliet.
Terwijl Laura met Cristina begint te werken, ontdekt ze dat het meisje niet het enige kind in het centrum is dat worstelt met diepgewortelde emotionele problemen. Elk kind heeft zijn unieke verhaal over pijn en trauma.
Laura ontwikkelt snel een band met Cristina en de andere kinderen als ze zich voor haar openstellen en haar hun diepste angsten en geheimen in vertrouwen nemen. Ze leert dat velen misbruik, verwaarlozing en verlating hebben meegemaakt. Hun emotionele littekens zijn diep en zorgen ervoor dat ze zich verloren en alleen voelen.
Vastbesloten om hen te helpen genezen, gebruikt Laura verschillende therapeutische technieken om hen te helpen hun trauma te verwerken en aan de reis van herstel te beginnen. Door middel van kunsttherapie, muziektherapie en groepssessies beginnen de kinderen hun opgekropte emoties te uiten en langzaamaan hun vertrouwen in de wereld weer op te bouwen.
Door de hele film heen wordt onthuld dat Laura zelf niet immuun is voor emotionele worstelingen. Ze draagt haar persoonlijke trauma's en angsten uit haar kindertijd met zich mee, waarmee ze wordt geconfronteerd in haar omgang met de kinderen.
Terwijl ze zich verdiept in de levens van de kinderen en hun genezingsproces, begint Laura een sterke band met hen te vormen. Hun verhalen raken haar diep, en ze is vastbesloten hen te helpen geluk en hoop voor de toekomst te vinden.
De directeur van het centrum, Simón, maakt zich echter zorgen over Laura's intense betrokkenheid bij de kinderen en haar onconventionele benadering van de therapie. Hij gelooft dat het eerder schadelijk dan nuttig kan zijn. Laura raakt gefrustreerd door zijn scepticisme en botsende methodologieën, en de spanning tussen hen escaleert.
In een cruciale scène besluit Cristina haar onderdrukte verdriet onder ogen te zien door eindelijk te praten over het auto-ongeluk en het verlies van haar ouders. Haar moedige daad inspireert de andere kinderen om hun eigen demonen onder ogen te zien, wat resulteert in een krachtige doorbraak.
Naarmate de kinderen vooruitgang boeken op hun helende reis, beginnen ze diepe vriendschappen te vormen en elkaar te steunen door hun gedeelde ervaringen. Laura is getuige van hun transformatie en beseft de positieve impact die ze op hun leven heeft gemaakt.
De film neemt echter een duistere wending wanneer Simón erop staat een van de kinderen elektroshocktherapie toe te dienen, omdat hij beweert dat dit de enige effectieve manier is om hen te genezen. Laura verzet zich fel tegen deze behandeling, uit angst voor de mogelijke schade voor de kinderen.
In een klimatologische confrontatie stelt Laura de onethische praktijken van het centrum aan de autoriteiten bloot, wat leidt tot de arrestatie van Simón. Het centrum wordt gesloten en de kinderen worden in geschiktere zorginstellingen geplaatst.
In de nasleep denkt Laura na over de impact die ze heeft gehad op de kinderen en de lessen die ze van hen heeft geleerd. ‘Kinderen’ dient uiteindelijk als een krachtig commentaar op de veerkracht en kracht van kinderen die te maken hebben gehad met enorme trauma’s en de cruciale rol van empathie en begrip bij het helpen genezen.