De vloek is veelbetekenend omdat het het tragische lot van Oedipus en de complexiteit van zijn karakter benadrukt. Oedipus wordt afgeschilderd als een nobele en deugdzame man, maar zijn daden worden gedreven door hoogmoed (overmatige trots) en een gebrek aan zelfbewustzijn. Door de moordenaar te vervloeken bezegelt hij onbewust zijn eigen ondergang.
De ironie wordt nog groter wanneer Oedipus uiteindelijk de waarheid over zijn verleden ontdekt en beseft dat hij de profetie heeft vervuld die hij probeerde te vermijden. Hij vervloekt de moordenaar, niet wetende dat hij het zelf is, en benadrukt de tragische aard van zijn ondergang en de onontkoombare gevolgen van zijn daden.
Het stuk onderzoekt thema's als het lot, de vrije wil en de tragische gevolgen van menselijke fouten, waardoor de vloek van Oedipus over de moordenaar een aangrijpend moment van zelfrealisatie en dramatische ironie wordt.