Dit is waarom:
* Hamlet overweegt zelfmoord, maar hij is diep bang voor de dood. Hij beschrijft de dood als 'het onontdekte land van wiens bourn geen reiziger terugkeert', wat impliceert dat hij bang is voor het onbekende. Dit creëert ironie omdat hij overweegt zijn leven te beëindigen, maar vreest wat daarbuiten ligt.
* Hij spreekt over de "Slings en Pijlen van schandalig fortuin", Dat lijkt een verwijzing naar de pijn en het lijden dat hij doorloopt. Hamlet's eigen inactiviteit en besluiteloosheid dragen echter ook bij aan zijn lijden. Hij is een slachtoffer van zijn eigen onvermogen om te handelen.
* Hij stelt de dood voor als een "slaap", wat impliceert dat het een rustgevende en vreedzame staat is. Maar in werkelijkheid is Hamlet diep verontrust en leidt zijn onvermogen om te handelen tot veel mentale en emotionele angst.
De hele soliloquy is gevuld met dit soort dramatische ironie, waar de woorden van Hamlet contrasteren met de realiteit van zijn situatie, waardoor een gevoel van spanning en complexiteit ontstaat.
Dit is slechts een voorbeeld, en er zijn veel andere gevallen van ironie gedurende het hele stuk. Hamlet is een meester in ironie, en zijn gebruik ervan helpt de thema's van bedrog, wraak en de menselijke conditie te verkennen.