Het primaire doel van een tragedie is om de ondergang van een nobel of prominent personage te presenteren als gevolg van het lot, morele tekortkomingen of beoordelingsfouten. Door deze ondergang onderzoeken tragedies het menselijk bestaan, morele dilemma's en universele thema's als gerechtigheid, ambitie, liefde en verlies.
Door getuige te zijn van de strijd en het lijden van de tragische held, voelt het publiek een gevoel van empathie en verdriet. Dit gevoel van medelijden gaat echter vaak gepaard met bewondering voor de nobele kwaliteiten en kracht van de hoofdpersoon ondanks tegenslag. Tragedies zijn bedoeld om kritisch denken en emotionele betrokkenheid uit te lokken, in plaats van simpelweg een depressie te veroorzaken.
De emotionele reactie op een tragedie is louterend; het stelt het publiek in staat intense emoties zoals sympathie, verdriet en angst los te laten in een veilige en gecontroleerde omgeving. Door deze catharsis kunnen tragedies uiteindelijk de geest van het publiek verheffen door inzicht te verschaffen in de menselijke natuur en zelfreflectie en contemplatie aan te moedigen.
Hoewel tragedies een zwaar onderwerp behandelen en moeilijke omstandigheden met zich meebrengen, is hun beoogde doel dus niet alleen om het publiek te deprimeren. Ze onderzoeken complexe existentiële thema's en menselijke ervaringen en bieden momenten van diepgaande emotionele weerklank en tot nadenken stemmende ideeën die persoonlijke groei en begrip van de menselijke conditie kunnen stimuleren.