Henry's meningsverschillen met Becket over de omvang van het gezag van de kerk en de rechten van de geestelijkheid zorgden voor spanningen die in de loop van de tijd escaleerden. Henry's frustratie over Beckets verzet tegen zijn beleid, met name met betrekking tot de jurisdictie van kerkelijke rechtbanken, leidde tot publieke kritiek en bedreigingen tegen Becket. Het is echter van cruciaal belang op te merken dat Henry misschien niet de bedoeling had gehad dat zijn woorden letterlijk zouden worden opgevat of tot geweld zouden leiden.
De personen die uiteindelijk de moord op Becket hebben gepleegd, kunnen niet van hun verantwoordelijkheid worden ontheven. Reginald FitzUrse, William de Tracy, Hugh de Morville en Richard le Breton, bekend als de 'Vier Ridders', handelden uit eigen beweging toen ze Becket in de kathedraal van Canterbury confronteerden en hem vermoordden. Of ze nu Henry's bedoelingen verkeerd interpreteerden of gemotiveerd waren door persoonlijke grieven, hun daden waren een directe oorzaak van Beckets dood.
Hoewel de rol van Henry II bij het creëren van de sfeer van conflict heeft bijgedragen aan de dood van Becket, ligt de directe verantwoordelijkheid daarom bij de ridders die verantwoordelijk zijn voor de fatale aanval. Henry draagt misschien wel de verantwoordelijkheid voor het niet effectief beheersen van het conflict en het niet voorkomen van de escalatie van de spanningen, maar hij gaf niet expliciet opdracht of was niet van plan Becket te vermoorden.