Aristoteles besprak in zijn werk 'Poëtica' het concept van catharsis als een cruciaal element van tragedie. Hij geloofde dat het publiek, door getuige te zijn van de ondergang van tragische personages, een bevrijding van opgekropte emoties ervaart en een staat van emotionele zuivering bereikt. Deze ervaring van catharsis heeft volgens Aristoteles een therapeutisch effect op het publiek en leidt tot een dieper begrip van menselijk lijden en kwetsbaarheid.
De tragische hoofdpersoon is vaak een voorbeeld van menselijke tekortkomingen of maakt aanzienlijke fouten, wat tot hun ondergang leidt. Het publiek ervaart, door identificatie en emotionele betrokkenheid met de hoofdpersoon, een scala aan emoties, waaronder medelijden, angst en ongerustheid. Terwijl de hoofdpersoon zijn lot onder ogen ziet en de gevolgen van zijn daden onder ogen ziet, is het publiek getuige van de gevolgen van menselijke zwakheid en de onvermijdelijkheid van lijden.
Catharsis vindt plaats wanneer de opgebouwde emotionele spanning en empathie van het publiek vrijkomen terwijl de tragische gebeurtenissen zich ontvouwen. Deze vrijlating van emoties is louterend en geeft een gevoel van emotionele opluchting en reiniging. Het publiek ervaart een vorm van emotionele zuivering, waarbij het in het reine komt met zijn eigen angsten, angsten en kwetsbaarheden.
Psychologen hebben catharsis ook vanuit psychologisch perspectief onderzocht, wat suggereert dat dit positieve effecten kan hebben op het mentale welzijn. Catharsis kan emotionele expressie vergemakkelijken en individuen helpen omgaan met moeilijke emoties, wat leidt tot psychologische genezing en een gevoel van emotionele bevrijding.
In hedendaagse interpretaties van tragedie is het concept van catharsis geëvolueerd en verschoven van een puur emotionele ontlading naar een breder begrip van de transformerende kracht van tragedie. Catharsis kan een reflectie op existentiële vragen, morele dilemma's en de complexiteit van de menselijke natuur inhouden, wat leidt tot inzichten en persoonlijke groei voor het publiek.
Het is echter essentieel op te merken dat niet alle tragedies catharsis bieden. Catharsis is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de herkenbaarheid van de hoofdpersoon, de emotionele betrokkenheid van het publiek en de bekwame weergave van de tragische gebeurtenissen.
Over het geheel genomen biedt catharsis in tragedie het publiek een emotionele uitlaatklep en een ruimte voor zelfreflectie, waardoor emotionele genezing en een dieper begrip van menselijke ervaringen en omstandigheden worden bevorderd.