Is bij dr. Faustus de verdoemenis tragisch of een daad van gerechtigheid?

Of de verdoemenis van Dr. Faustus in het toneelstuk van Christopher Marlowe tragisch of een daad van gerechtigheid is, is een kwestie van interpretatie. Sommigen beschouwen het lot van Faustus als tragisch, aangezien hij uiteindelijk wordt gestraft voor zijn hoogmoed en verlangen naar kennis die de menselijke grenzen te boven gaat. Anderen zien het als een daad van gerechtigheid, aangezien Faustus gewillig een pact sluit met de duivel en de gevolgen van zijn daden onder ogen moet zien.

Degenen die de verdoemenis van Faustus als tragisch beschouwen, beweren dat hij een complex en sympathiek personage is dat uiteindelijk ongedaan wordt gemaakt door zijn eigen tekortkomingen. Faustus is een briljante geleerde die wordt gedreven door een honger naar kennis en macht. Hij is echter ook een trotse en arrogante man die bereid is alles te doen om zijn doelen te bereiken, zelfs als dat betekent dat hij zijn ziel moet verdoemen. In die zin is Faustus een tragische figuur omdat hij uiteindelijk wordt vernietigd door zijn eigen ambitie.

Anderen beweren dat de verdoemenis van Faustus een daad van gerechtigheid is, omdat hij er vrijwillig voor kiest een pact met de duivel te sluiten. Faustus is zich volledig bewust van de risico's die dit met zich meebrengt, maar hij is zo wanhopig op zoek naar kennis en macht dat hij bereid is het risico te nemen. In die zin is de verdoemenis van Faustus een rechtvaardige straf voor zijn zonden.

Uiteindelijk is de interpretatie van Faustus' verdoemenis als tragisch of een daad van gerechtigheid een kwestie van persoonlijke mening. Er is geen goed of fout antwoord, omdat het stuk op meerdere manieren kan worden geïnterpreteerd.