Tekens :
- Ava:Grappig en eigenzinnig, begin dertig, werkt als accountant.
- Ben:Charmant, charismatisch en een tikje sarcastisch, eind twintig, werkt als kunstenaar.
Scène 1:Het diner
(Ava zit aan een tafel te lezen. Ben komt binnen, scant de kamer en komt op Ava af.)
Ben:Vind je het erg als ik ga zitten? Ik ben hier al twintig keer geweest en jij bent de eerste persoon hier met een boek dat boeiender is dan het menu.
Ava:(Glimlacht) Helemaal niet. Ik denk dat fictieve werelden boeiender zijn dan kippennoedelsoep.
Ben:(haalt een schetsblok tevoorschijn) Klopt, maar die soep ziet er wel lekker uit. Misschien als er een verhaal aan vast zat? Hmm, er was eens een kip die ervan droomde een soep te worden...
(Ava lacht, geïntrigeerd door Bens verhalen.)
Scène 2:De parkbank
(Ze zitten op een bankje in het park, lachen en delen hun dromen en eigenaardigheden.)
Ben:Weet je, ik wilde altijd al een tovenaar worden, maar uiteindelijk ben ik kunst gaan maken. Ik heb het gevoel dat ik mijn roeping heb gemist.
Ava:(Gekscherend) Misschien zijn alle artiesten toevallige tovenaars. Je gebruikt gewoon penselen in plaats van toverstafjes.
Ben:Oh, dus nu ben ik een moderne Perkamentus? Ik neem dat! Heb jij verborgen krachten?
Ava:Nou, ik kan spreadsheets laten zingen en budgetten in evenwicht brengen met Jedi-achtige precisie. Het draait allemaal om de kracht van cijfers!
(Ben grinnikt, genietend van de absurditeit.)
Scène 3:De kunststudio
(Ben laat Ava zijn nieuwste schilderij zien, waarin een surrealistisch landschap wordt afgebeeld.)
Ben:Deze heet 'Ode aan raar.' Het is bedoeld om percepties uit te dagen en absurditeit aan te moedigen.
Ava:Ik moet zeggen dat het perfect de essentie van je verbeelding weergeeft. Het is alsof een meesterwerk van Dali en Dr. Seuss samenkomt.
Ben:(gevleid) Bedankt, Ava. Ik ben blij dat iemand het vreemde als wonderbaarlijk beschouwt.
(Een moment van stilte, dan een plotselinge lachbui als Ben per ongeluk een verfemmer omstoot.)
Scène 4:Het restaurant opnieuw bezocht
(Ze zitten aan dezelfde tafel, genieten van een kopje thee en halen herinneringen op.)
Ben:Weet je, door met jou om te gaan heb ik mijn creatieve kant ontdekt. Ik zou dat tovenaarsoptreden misschien wel een kans kunnen geven.
Ava:En jij inspireerde mij om eindelijk die roman te schrijven waar ik van droomde. Laten we samen absurd en geweldig zijn.
Ben:Voor excentriekelingen, gekken en alle schakeringen daartussenin! (Hilt zijn theekopje op en toost.)
Ava:Proost! (klinkt haar kopje tegen de zijne) Tot de kracht van vreemd en wonderbaarlijk.
Verteller: En dus vervolgden Ava en Ben hun reis door het leven, waarbij ze de eigenaardigheden, de vreemdheid en de diepe schoonheid van twee zielen omarmden die elkaar vonden in de absurditeit van het bestaan.