Aan het begin van het stuk is Juliet een jong, onschuldig en naïef meisje. Ze laat zich gemakkelijk beïnvloeden door haar emoties en denkt niet goed na voordat ze handelt. Dit blijkt uit haar snelle beslissing om met Romeo te trouwen, ook al kent ze hem pas een paar uur.
Naarmate het stuk vordert, ondergaat het karakter van Julia echter een aanzienlijke groei en ontwikkeling. Ze wordt volwassener, verantwoordelijker en zelfbewuster. Dit komt vooral duidelijk tot uiting in haar beslissing om zelfmoord te plegen in plaats van zonder Romeo te leven.
Julia's karaktergroei wordt aangedreven door een aantal factoren, waaronder haar liefde voor Romeo, haar ervaringen met verlies en haar interacties met andere personages.
Haar liefde voor Romeo is de belangrijkste factor in haar groei. Romeo opent Julia's ogen voor de wereld en laat haar zien wat ware liefde is. Hij helpt haar ook zichzelf in een nieuw licht te zien.
Julia's ervaringen met verlies dragen ook bij aan haar groei. De dood van haar neef Tybalt en haar man Romeo verwoesten Juliet en dwingen haar de harde realiteit van het leven onder ogen te zien. Deze verliezen helpen haar ook een groter gevoel van empathie en begrip te ontwikkelen.
Ten slotte spelen Julia's interacties met andere personages, zoals de verpleegster en broeder Laurence, ook een rol in haar ontwikkeling. De Verpleegster is een bron van troost en steun voor Juliet, terwijl Broeder Laurence haar helpt bij het nemen van moeilijke beslissingen.
Tegen het einde van het stuk is Juliet uitgegroeid tot een sterke, onafhankelijke en zelfbewuste vrouw. Ze is niet langer het naïeve meisje dat ze was aan het begin van het stuk. Ze heeft liefde, verlies en verraad meegemaakt, en ze is sterker en volwassener uit deze ervaringen gekomen.
Julia's karaktergroei is een van de belangrijkste aspecten van het stuk. Het is een bewijs van Shakespeares vaardigheid als schrijver en zijn begrip van de menselijke natuur.