1. Angst voor de groeiende macht van Caesar :Caesar was steeds machtiger en invloedrijker geworden in Rome, waardoor sommigen vreesden dat hij te ambitieus werd en de traditionele machtsstructuren van de Republiek negeerde.
2. Behoud van Republikeinse waarden Veel van de samenzweerders geloofden sterk in de traditionele republikeinse waarden van Rome en waren van mening dat de acties van Caesar deze waarden erodeerden en het gezag van de Senaat ondermijnden. Ze vreesden het verlies van individuele vrijheden en de overgang naar een dictatuur.
3. Persoonlijke rivaliteit en grieven :Sommige samenzweerders hadden persoonlijke grieven tegen Caesar of waren van mening dat hun eigen macht en status afnamen naarmate Caesar meer macht vergaarde.
4. Bezorgdheid om de vrijheid van Rome :De samenzweerders waren van mening dat de groeiende controle van Caesar de vrijheid en onafhankelijkheid van Rome bedreigde. Ze vreesden dat zijn persoonlijke ambities zouden leiden tot de vernietiging van de Republiek en de vestiging van een autocratisch regime.
5. Invloed van Marcus Junius Brutus :Marcus Junius Brutus, een van de prominente samenzweerders, werd vooral beïnvloed door filosofische idealen van deugd, rechtvaardigheid en het grotere goed. Hij werd verscheurd tussen zijn persoonlijke relatie met Caesar en zijn plicht tegenover de Republiek. Uiteindelijk voelde hij zich genoodzaakt prioriteit te geven aan het welzijn van Rome en zich aan te sluiten bij de samenzwering tegen Caesar.
Het is belangrijk op te merken dat niet alle samenzweerders dezelfde motivaties en redenen hadden voor hun betrokkenheid bij het complot tegen Caesar. Deze factoren hebben echter gezamenlijk bijgedragen aan de vorming en uitvoering van de samenzwering.