Overdreven trots): Antigone geeft blijk van hoogmoed door koppig aan te dringen op het begraven van haar broer, ook al betekent dit dat ze de wet overtreedt en de bevelen van de koning negeert. Ze overschat haar eigen gevoel van rechtvaardigheid en onderschat de macht van de staat.
Peripeteia (omkering van fortuin): Het lot van Antigone neemt een plotselinge en onverwachte wending wanneer Creon ontdekt dat ze zijn bevelen heeft genegeerd en Polynices heeft begraven. Dit leidt tot haar arrestatie en uiteindelijk de dood.
Anagnorise (herkenning): Antigone beseft de gevolgen van haar daden en het tragische lot dat haar te wachten staat. Ze erkent dat ze een fout heeft gemaakt door Creon te trotseren en erkent de macht van de staat.
Catharsis (zuivering): Het publiek ervaart medelijden en angst als ze getuige zijn van de tragische ondergang van Antigone. Door haar lijden wordt het publiek herinnerd aan het belang van gematigdheid, respect voor autoriteit en de gevolgen van buitensporige trots en koppigheid.
Edellijke eigenschappen: Ondanks haar tragische tekortkoming is Antigone een nobel personage dat wordt gemotiveerd door haar liefde en loyaliteit voor haar familie. Ze is bereid haar eigen leven op te offeren om haar broer te eren en haar morele principes hoog te houden. Haar moed en vastberadenheid maken haar tot een sympathiek figuur in het stuk.
Deze elementen samen maken Antigone tot een klassiek voorbeeld van een tragische held. Haar verhaal herinnert ons aan de gevaren van buitensporige trots en koppigheid, het belang van het vinden van evenwicht en gematigdheid in het leven, en de tragische gevolgen die kunnen voortvloeien uit het tarten van autoriteit en morele normen.