De geest zegt specifiek:
> "Let niet op uw geest, noch laat uw ziel binden
> Tegen uw moeder Aught; Laat haar aan de hemel,
> En voor die doornen die in haar Boezom Lodge,
> Om haar te prikken en te steken. "
Dit is een cruciaal onderdeel van het stuk, zoals Hamlet worstelt met de instructies van zijn vader terwijl hij worstelt met zijn eigen gevoelens van verraad en verdriet. Hij internaliseert het bevel, maar zijn acties worden vaak gevoed door een verlangen naar wraak die overloopt naar andere gebieden, wat leidt tot tragedie.