Strooibiljetten waren in 1600 een van de meest gebruikelijke manieren om reclame te maken voor toneelstukken. Deze kleine, bedrukte velletjes papier werden op openbare plaatsen opgehangen, zoals op muren, deuren en palen. Ze bevatten doorgaans de titel van het stuk, de datum en het tijdstip van de voorstelling, de naam van het theater en de toegangsprijs. Strooibiljetten kunnen eenvoudige tekstadvertenties zijn, maar ook illustraties of illustraties bevatten om de aandacht te trekken.
Afspeelbiljetten
Affiches leken op strooibiljetten, maar waren groter en bevatten vaak meer gedetailleerde informatie over het stuk, zoals de namen van de acteurs, de plot en eventuele speciale effecten die zouden worden gebruikt. Affiches werden vaak verkocht in het theater of door straatverkopers.
Stadsomroepers
Stadsomroepers waren mensen die werden ingehuurd om door de straten te lopen en aankomende evenementen, zoals toneelstukken, aan te kondigen. Ze gebruikten een luide stem om de aandacht te trekken en gaven vaak een korte beschrijving van het stuk, inclusief de titel, datum, tijd en locatie.
Mond-tot-mondreclame
Ook mond-tot-mondreclame was in 1600 een belangrijke vorm van reclame voor toneelstukken. Mensen die een toneelstuk hadden gezien, vertelden dat aan hun vrienden en familie, wat veel belangstelling kon wekken.
Andere vormen van adverteren
Andere vormen van reclame die in 1600 soms werden gebruikt om toneelstukken te promoten, waren onder meer:
- Aankondigingen vanaf de kansel:predikanten kondigden soms komende toneelstukken aan vanaf de kansel, als een manier om hun parochianen aan te moedigen aanwezig te zijn.
- Advertenties in kranten en nieuwsbrieven:Kranten en nieuwsbrieven die destijds verschenen, bevatten soms advertenties voor aankomende toneelstukken.
- Straatoptredens:Acteurs of theatergezelschappen voerden soms korte scènes of toneelstukken op straat op, als een manier om reclame te maken voor hun aanstaande producties.