Een beroemd voorbeeld van spel binnen een toneelstuk is de "Mousetrap" -scène in Shakespeare's Hamlet. In deze scène regelt Hamlet een toneelstuk dat de moord op zijn vader naspeelt. Het doel van dit toneelstuk binnen een toneelstuk is om het geweten te vangen van Claudius, de koning die de vader van Hamlet vermoordde. Als Claudius heftig reageert op het stuk, weet Hamlet dat hij schuldig is aan moord.
Spelen binnen een toneelstuk kan ook worden gebruikt om een gevoel van mysterie of spanning te creëren. In Pirandello's Six Characters in Search of an Author verschijnt bijvoorbeeld een groep personages uit een toneelstuk midden in een repetitie voor een ander toneelstuk. De acteurs en regisseur weten niet zeker of de personages echt zijn of verzinsels van hun verbeelding, en het stuk onderzoekt de aard van realiteit en illusie.
Spelen binnen een toneelstuk kan een krachtige dramatische techniek zijn die kan worden gebruikt om verschillende effecten te bereiken. Het kan worden gebruikt om komische verlichting te bieden, om commentaar te geven op de hoofdactie van het stuk, om verschillende thema's of ideeën te verkennen, of om een gevoel van mysterie of spanning te creëren.