Compassie: Lincoln betuigt zijn diepe medeleven en bezorgdheid voor de soldaten die hun leven hebben opgeofferd voor de zaak van de vrijheid. Hij erkent de pijn en het lijden van de achtergebleven families en eert de nagedachtenis van de gevallenen.
Nederigheid: Lincoln's toespraak weerspiegelt een diep gevoel van nederigheid. Hij schrijft de overwinning niet alleen aan hemzelf of aan de strijdkrachten van de Unie toe, maar aan een hogere macht en de onwankelbare vastberadenheid van de natie als geheel.
Eenheid en verzoening: Lincoln benadrukt het belang van het genezen van de wonden van de natie na de burgeroorlog. Hij roept op tot eenheid, vergeving en het opzijzetten van boosaardigheid jegens degenen die tegen de Unie hebben gevochten.
Plichtstoewijding: Lincoln's toespraak toont zijn onwankelbare inzet voor de zaak van vrijheid en gerechtigheid. Hij erkent de enorme verantwoordelijkheid en plicht die op hem rust als president en belooft onvermoeibaar te blijven werken voor het welzijn en het behoud van de natie.
Morele overtuiging: Lincoln's woorden onthullen zijn sterke morele overtuigingen en geloof in de gerechtigheid van de zaak waarvoor ze vochten. Hij bevestigt opnieuw de toewijding aan de idealen van vrijheid en gelijkheid en spreekt zijn vastberadenheid uit om deze principes hoog te houden.
Leiderschap en kracht: Lincoln straalt kracht en vertrouwen uit als leider. Hij wekt hoop en geruststelling bij de mensen door een gevoel van doelgerichtheid, vastberadenheid en het vermogen over te brengen om de natie door uitdagende tijden te loodsen.
Eloquente communicatie: De toespraak benadrukt ook de uitzonderlijke oratorische vaardigheden van Lincoln. Zijn vermogen om complexe ideeën in eenvoudige maar krachtige taal te verwoorden, zijn cadans en zijn woordkeuze maken zijn toespraken gedenkwaardig en indrukwekkend.