1. Oedipus' ontdekking van zijn ware identiteit:
Een van de centrale peripeteia in het stuk vindt plaats wanneer Oedipus ontdekt dat hij onbewust zijn vader, Laius, heeft vermoord en met zijn moeder, Jocasta, is getrouwd. Deze openbaring komt als een schok voor Oedipus, die op zoek was naar de moordenaar van Laius en geloofde dat hij de redder van Thebe was. De ontdekking verandert zijn leven volledig en zet hem op een pad van zelfvernietiging.
2. De blindheidsmetafoor:
Nadat Oedipus de waarheid over zijn verleden heeft ontdekt, verblindt hij zichzelf als een vorm van straf voor zijn daden. Deze fysieke peripeteia symboliseert zijn innerlijke blindheid en de vernietiging van zijn wereld. De blindheid van Oedipus dient als metafoor voor zijn onvermogen om de waarheid en de gevolgen van zijn daden te zien.
3. Creons openbaring:
Een andere peripeteia doet zich voor wanneer Creon, de zwager van Oedipus, onthult dat het orakel had voorspeld dat Oedipus zijn vader zou vermoorden en met zijn moeder zou trouwen. Deze openbaring voegt nog een tragische laag toe aan het verhaal van Oedipus, omdat het laat zien dat zijn lot vooraf bepaald was en dat hij uiteindelijk niet bij machte was eraan te ontsnappen.
4. Jocasta's zelfmoord:
Het stuk bereikt een climax wanneer Jocasta, de moeder en vrouw van Oedipus, zelfmoord pleegt nadat ze de waarheid over hun relatie heeft ontdekt. Deze gebeurtenis verergert het lijden en de schuldgevoelens van Oedipus, omdat hij alleen de gevolgen van zijn daden onder ogen moet zien.
Deze voorbeelden van peripeteia in Oedipus Rex creëren een gevoel van dramatische ironie, waarbij het publiek zich bewust is van de waarheid terwijl de hoofdpersoon onwetend blijft. De plotselinge omkeringen en veranderingen in het lot dragen bij aan de tragische aard van het stuk en roepen medelijden en angst op bij het publiek, wat sleutelelementen zijn van de aristotelische tragedie.