Hoe beeldde William Shakespeare de Romeinse gewone mensen af?

In zijn toneelstukken portretteerde William Shakespeare de Romeinse gewone mensen vaak als een wispelturige en gemakkelijk te manipuleren groep. Ze lieten zich vaak beïnvloeden door de toespraken van demagogen en keerden zich snel tegen hun leiders. In het bijzonder schilderde Shakespeare hen af ​​als mensen die zich gemakkelijk lieten beïnvloeden door de meningen van de rijken en machtigen, en ook vatbaar waren voor bijgeloof.

In Julius Caesar bijvoorbeeld worden de Romeinse gewone mensen afgeschilderd als mensen die zich gemakkelijk laten beïnvloeden door de woorden van Marcus Antonius. Antony's toespraak op de begrafenis van Caesar zet het gewone volk aan tot rellen en zich te keren tegen de samenzweerders die Caesar hebben vermoord. De gewone mensen worden ook afgeschilderd als bijgelovig en angstig. In hetzelfde stuk laten ze zich gemakkelijk beïnvloeden door de profetieën van de waarzegger.

Op dezelfde manier worden de Romeinse gewone mensen in Coriolanus afgeschilderd als onhandelbaar en gemakkelijk te manipuleren. Ze keren zich snel tegen Coriolanus, hun voormalige held, wanneer hij wordt beschuldigd van verraad. Het gewone volk wordt ook afgeschilderd als ondankbaar. Ze vergeten snel de goede daden die Coriolanus voor hen heeft gedaan en keren zich snel tegen hem als hij in nood verkeert.

Shakespeares weergave van de Romeinse gewone mensen werd waarschijnlijk beïnvloed door zijn eigen ervaringen met de Elizabethaanse gewone mensen. De Elizabethaanse gewone mensen werden vaak gezien als ongeschoold, bijgelovig en gemakkelijk te manipuleren door de rijken en machtigen. De toneelstukken van Shakespeare weerspiegelen deze kijk op de gewone mensen, en zijn weergave van hen in Julius Caesar en Coriolanus komt overeen met de algemene kijk op de gewone mensen in het Elizabethaanse Engeland.