Nadat hij echter de profetie van de heksen heeft ontvangen, begint het karakter van Macbeth te veranderen. Hij wordt steeds ambitieuzer en gedreven door zijn verlangen naar macht. Hij is bereid gewelddaden en verraad te plegen om zijn doelen te bereiken. Macbeth wordt tiranniek en meedogenloos, en zijn acties vernietigen niet alleen hemzelf, maar ook de levens van de mensen om hem heen.
Een van de bepalende aspecten van Macbeths karakter zijn zijn schuldgevoelens en wroeging. Nadat hij Duncan heeft vermoord, wordt hij overweldigd door een gevoel van schuld en afgrijzen. Hij ervaart nachtelijke paniekaanvallen, hallucinaties en andere tekenen van emotionele en psychologische problemen. De interne worstelingen van Macbeth weerspiegelen het innerlijke conflict tussen zijn verlangen naar macht en zijn wetenschap dat wat hij heeft gedaan moreel verkeerd is.
Ondanks zijn wreedheid en meedogenloosheid blijkt Macbeth ook een sympathiek personage te zijn. Hij wordt gekweld door zijn schuldgevoel en is zich bewust van de verschrikkelijke gevolgen van zijn daden. Soms geeft hij uiting aan spijt en een verlangen om vrij te zijn van de last van zijn daden. Deze complexiteit voegt diepte toe aan zijn karakter en maakt hem meer dan alleen een eendimensionale slechterik.
Kortom, Macbeth is een psychologisch complex en goed ontwikkeld personage wiens transformatie van loyale krijger naar corrupte tiran centraal staat in de thema's en plot van het stuk. Zijn afdaling in de duisternis en zijn worsteling met schuldgevoelens weerspiegelen de destructieve kracht van ambitie en hebzucht, en laten een blijvende impact achter op het publiek.