* Macbeths monoloog (regels 1-31) onthult zijn mentale toestand terwijl hij worstelt met de gevolgen van zijn daden. Hij voelt zich schuldig en berouwvol voor de moorden die hij heeft gepleegd en ziet zichzelf als een ‘slager’ en een ‘slechterik’. Deze monoloog laat zien dat Macbeth geen harteloos monster is, maar een complex personage dat in staat is schuldgevoelens en wroeging te voelen.
* De slaapwandelscène van Lady Macbeth (regels 19-57) ontwikkelt het karakter van Lady Macbeth verder. Ze wordt achtervolgd door de misdaden die zij en Macbeth hebben begaan en kan niet aan haar schuldgevoel ontsnappen. Haar slaapwandelscène is een krachtige aanklacht tegen de psychologische gevolgen van moord en laat zien dat Lady Macbeth niet zo sterk en meedogenloos is als ze lijkt.
Handeling 5.3:
* Macbeths confrontatie met Macduff (regels 12-58) is een climax in het stuk. Macbeth wordt uiteindelijk verslagen door Macduff en in zijn laatste woorden denkt hij na over de nutteloosheid van zijn daden en de leegte van zijn leven. Deze scène laat zien dat Macbeth eindelijk zijn schuld onder ogen heeft gezien en klaar is om zijn straf te aanvaarden.
Over het geheel genomen ontwikkelen de interacties in handelingen 5.2 en 5.3 het karakter van Macbeth verder door zijn schuldgevoel, wroeging en uiteindelijke nederlaag te tonen. Deze scènes laten zien dat Macbeth geen eendimensionale slechterik is, maar een complexe en tragische figuur die uiteindelijk wordt vernietigd door zijn eigen ambitie.