Culturele en maatschappelijke normen: Historisch gezien kenden veel samenlevingen strikte genderrollen en verwachtten ze van vrouwen dat ze zich conformeerden aan bepaalde gedragingen en beroepen die passend werden geacht voor hun geslacht. Acteren werd vaak gezien als een kunst die emotionele expressie, fysieke behendigheid en interactie met mannelijke acteurs met zich meebracht. Deze elementen werden algemeen als ongepast of zelfs schandalig beschouwd wanneer ze in verband werden gebracht met vrouwen.
Morele bezwaren: Sommige religieuze en culturele overtuigingen beschouwden vrouwen als moreel inferieur of vatbaar voor morele besmetting. Hen op het podium laten verschijnen werd beschouwd als een bedreiging voor hun bescheidenheid, deugd en de morele normen van de samenleving.
Wettelijke beperkingen: In bepaalde samenlevingen waren vrouwen onderworpen aan wettelijke beperkingen die hun vrijheid om deel te nemen aan publieke activiteiten beperkten. Wetten verboden hen om op het podium op te treden, naast andere beroepen en praktijken die doorgaans voorbehouden zijn aan mannen.
Afwezigheid van vrouwelijke training: Handelen vereiste gespecialiseerde training en opleiding. In verschillende perioden en samenlevingen stonden formele toneelscholen of opleidingsinstellingen uitsluitend open voor mannen, waardoor vrouwen niet de noodzakelijke vaardigheden en kennis konden verwerven om een acteercarrière na te streven.
Het is belangrijk op te merken dat deze op geslacht gebaseerde beperkingen niet universeel waren en varieerden tussen culturen, regio's en tijdsperioden. In de loop van de tijd evolueerde de maatschappelijke houding ten opzichte van genderrollen en begonnen vrouwen traditionele normen ter discussie te stellen. In het laatste deel van de 18e en 19e eeuw leidden verschillende bewegingen die pleitten voor vrouwenrechten en gelijkheid tot een geleidelijke verandering in de theaterpraktijk. Uiteindelijk kregen vrouwen erkenning als artiesten en werd het exclusieve mannelijke domein van acteren afgebroken.