Hamlet heeft scherpe kritiek op de buitensporige rouw tijdens de begrafenis van zijn vader. Hij heeft vooral last van de valse en oppervlakkige uitingen van verdriet, die hij beschouwt als verraad aan de nagedachtenis van zijn vader en als een vertoon van hypocrisie. Hij bespot zijn moeder, koningin Gertrude, vanwege haar overhaaste hertrouwen met zijn oom Claudius, binnen twee maanden na de dood van zijn vader, en merkt op hoe snel de tranen aan het hof zijn veranderd in feestvreugde en feestvreugde.
Sociale gewoonten
Hamlet heeft minachting voor de sociale conventies en oppervlakkige beleefdheden die het Deense hof regeren. Hij vindt ze kunstmatig en onoprecht, en beschouwt de uitgebreide formaliteiten en beleefde interacties als een vorm van bedrog en huichelarij. Hij staat ook kritisch tegenover de sociale hiërarchie en het sycofantische gedrag van de hovelingen, die hij als onderdanig en slaafs beschouwt.
Morele corruptie
Hamlet walgt van de morele corruptie en het verval waarmee het Deense hof te maken heeft. Hij ziet een wereld vol bedrog, verraad en lust, en hij voelt een diep gevoel van desillusie en wanhoop. De onthulling van de moord op zijn vader, het incestueuze huwelijk van zijn moeder en de hypocrisie van de mensen om hem heen vernietigen zijn geloof in de menselijke natuur en brengen hem ertoe het doel en de waarde van het leven in twijfel te trekken.