Kenmerken van de 20e eeuwse literatuur

De 20e eeuw was als geen tijd ervoor. Einstein , Darwin , Freud en Marx waren slechts enkele van de denkers die grondig veranderd westerse cultuur . Deze veranderingen hebben aparte vorm in de literatuur van de 20e eeuw . Modernisme , een beweging die een radicale breuk met de 19de eeuw Victorianism was , leidde tot het postmodernisme , waarin zelfbewustzijn en pop art benadrukt. Terwijl de 20e eeuw is een divers gebied die een grote verscheidenheid aan genres , zijn er gemeenschappelijke kenmerken dat literatuur altijd veranderde . Gefragmenteerde structuur

Voorafgaand aan de 20e eeuw , literatuur neiging om gestructureerd worden in lineaire , chronologische volgorde . Twintigste eeuw schrijvers geëxperimenteerd met andere vormen van structuren . Virginia Woolf , bijvoorbeeld , schreef romans waarvan de belangrijkste plot was vaak " onderbroken " memories van afzonderlijke tekens , waardoor een verwarrend ervaring voor de lezer . Ford Madox Ford's classic " The Good Soldier " speelt met de chronologie , springen heen en weer tussen tijdvakken . Veel van deze schrijvers gericht om het gevoel van hoe de tijd echt subjectief wordt ervaren imiteren .
Fragmented Perspectief

Als er een ding lezers kon rekenen op voor de 20e eeuw , was de betrouwbaarheid van een objectieve verteller in volwassenen . Modernistische en postmoderne schrijvers echter van mening dat dit wel een slechte dienst aan de betrouwbaarheid van de verhalen in het algemeen. De 20e eeuw zag de geboorte van de ironische verteller , die niet konden worden vertrouwd met de feiten van het verhaal . Nick Carraway , verteller van Fitzgerald's " The Great Gatsby , " bijvoorbeeld , vertelt het verhaal met een neiging naar titulaire karakter van de roman . In een extreem geval van gefragmenteerde perspectief , Faulkner " As I Lay Dying " schakelt vertellers tussen elk hoofdstuk .
De roman van de Stad

De 20e eeuw is onderscheiden als de eeuw van de stedenbouw. Naarmate er meer mensen naar steden in Europa en Amerika , romanschrijvers gebruikt stedelijke omgeving als decor voor de verhalen die zij vertelden . Misschien wel de bekendste van deze is James Joyce's " Dubliners , " een serie korte verhalen die allemaal plaatsvinden in verschillende plekken in Dublin . Andere 20e eeuwse schrijvers zijn ook nauw verbonden met diverse stedelijke centra : . Woolf en Londen , Theodore Dreiser en Chicago , Paul Auster en New York , Michael Ondaatje en Toronto
schrijven van de Marges

De 20e eeuw gaf stem aan gemarginaliseerde mensen die eerder kreeg weinig erkenning voor hun literaire bijdragen . De Harlem Renaissance , bijvoorbeeld , bracht Afro - Amerikanen die in New York om een ​​krachtige literaire beweging te vormen . Schrijvers zoals Langston Hughes , Nella Larsen en Zora Neale schreef fictie en poëzie die zwarte identiteit gevierd . Ook vrouwelijke schrijvers erkenning gekregen door romans die hun eigen ervaringen te boek gesteld . Tot slot werd de postkoloniale literaire beweging geboren , met schrijvers als Chinua Achebe verhalen schrijven namens onderworpen volkeren die kolonisatie had ervaren door westerse mogendheden .