Whate'er vertrekken we naar God , God doet ,
En zegent ons ;
Het werk dat wij kiezen moeten onze eigen ,
God laat alleen.
Als met licht opgeheven hoofd zing ik ,
Hoewel alle Muzen lenen hun kracht ,
Van mijn arme liefde van om het even wat ,
Het vers is zwak en oppervlakkig als de bron .
Maar als met gebogen nek ik tast
Luisteren achter me voor mijn verstand ,
met geloof superieur aan hoop ,
Meer te popelen om terug te houden dan doorsturen ;
het maken van mijn ziel handlanger er
tot de vlam mijn hart heeft aangestoken ,
dan zal het vers voor altijd dragen ---
de tijd kan niet buigen de lijn die God exploot .
Altijd de algemene show van de dingen
Drijft in beoordeling voor mijn geest ,
en zoals ware liefde en eerbied brengt ,
dat ik soms vergeet dat ik blind ben .
Maar nu komt er ongezochte , ongezien ,
Enkele duidelijke goddelijke electuarium ,
en ik, die had maar sensuele geweest ,
gripzakjes verstandig , en als God is , ben hoede .
ik hoorde get , die gehad, maar de oren ,
En het zicht, die moest maar ogen voor,
I momenten leef , die waarheid te onderscheiden , die wist maar het leren van lore leefden maar jaren ,
En .
hoor ik buiten het bereik van geluid ,
zie ik buiten het bereik van het zicht,
Nieuwe aarden en luchten en zeeën rond ,
en in mijn dag de zon doth zijn licht verbleken .
Een duidelijke en oude harmonie
doorboort mijn ziel door al zijn geraas ,
Zoals via haar uiterste melodie ---
verder achter dan zij , verder binnen .
meer swift haar bout dan bliksem is ,
haar stem dan donder meer luid ,
Het maakt groot mijn uitbreiden privacies
aan allen, en laat me enkel in de menigte .
Hij spreekt over deze bevoegdheid ,
met zo sereen en verheven toon,
Dat inactieve tijd op gadding door ,
En laat me met Eternity alleen
nu vooral is mijn natal uur ,
En nu pas mijn bloei van het leven ; .
van kracht mannelijkheid 's is de bloem ,
' Tis einde vrede en beginnende strijd oorlog .
het komt in de zomer breedste middag,
Door een grijze muur of een toeval plaats ,
Unseasoning Tijd , beledigen juni
En vervelende dag met haar vermoeden gezicht .
deze geur rond mijn bank maakt ,
Meer rijk dan zijn Arabische drugs ,
Dat mijn ziel bespeurt haar leven en wordt wakker
het lichaam tot onder zijn geparfumeerde tapijten .
Dit is de Muse , de hemelse meid ,
De ster die onze sterfelijke natuurlijk begeleidt ,
Welke laat zien waar het leven van echte kernel gelegd ,
meelbloem zijn tarwe 's , en zijn eeuwige kracht .
Ze met een adem stemt de sferen ,
en ook mijn arme menselijk hart ,
met een impuls stuwt de jaren
Rond , en geeft mijn kloppende pols zijn start .
ik zal niet twijfelen in eeuwigheid ,
Nor verwateren door een standvastig geloof ,
voor gedachte het systeem worden ingeschakeld o'er ,
God neemt niet terug het woord, dat Hij eens zegt .
ik zal niet twijfelen aan de liefde onnoemelijke
welke niet mijn waarde en willen heeft gekocht ,
welke uitgelokt me jong , en woos me oud ,
En deze avond heeft me gebracht .
Mijn geheugen zal ik onderwijzen
om de een historische waarheid te kennen ,
herinneren aan de laatste datum
De enige ware en enige onsterfelijke jeugd .
Wees maar uw inspiratie gegeven ,
Het maakt niet uit via welk gevaar zochten ,
ik zal doorgronden hell of klimmen naar de hemel ,
En toch achten dat de goedkope die liefde heeft gekocht .
Fame kan niet de bard
Wie is beroemd met zijn God ,
Nor laurier hem
belonen
Wie heeft knikje van zijn Maker .
"Where the Sidewalk Ends " door Shel Silverstein
Er is een plek waar de trottoir eindigt
en voordat de straat begint ,
en daar het gras groeit zacht en wit ,
en daar de zon brandt fel karmozijnrood ,
en er de maan - vogel rust van zijn vlucht
Om af te koelen in de pepermunt wind .
laten we deze plek waar de rook blaast zwarte
en de donkere straat wind en laat bochten .
Voorbij de pits waar het asfalt bloemen groeien
We zullen lopen met een wandeling die wordt gemeten en traag,
en kijken waar de pijlen krijtwitte gaan
Om de plaats waar de stoep eindigt .
Ja we met een wandeling die wordt gemeten en traag,
lopen en we gaan waar de pijlen krijtwitte gaan ,
Voor de kinderen , ze markeren , en de kinderen , ze weten
de plaats waar de stoep eindigt .
" ' Faith' is een fijne uitvinding " van Emily Dickinson
" Geloof "is een fijne uitvinding
bij heren kunnen zien ---
Maar microscopen zijn voorzichtige
In een noodsituatie .