Clair-obscur is een schildertechniek die een contrast tussen licht en donker maakt en wordt gebruikt om een object te kijken driedimensioneel . Een voorbeeld van het uitgebreide gebruik in de Renaissance schilderij is op het menselijk lichaam . Kunstenaars geleidelijk mengen kleur van licht naar donker om schaduwen te creëren op basis van waar het licht op natuurlijke wijze op het lichaam zou vallen . Deze techniek introduceerde realisme en gevoel voor drama , uitgedrukt door het gebruik van licht en schaduw.
Sfumato
Sfumato is een Italiaanse term voor " verdwijnen " of " vervagen. " Het is een techniek voor het maken van een rokerige , wazige schets voor een afbeelding . De kunstenaar langzaam mengt de randen , met een combinatie van donkere en lichte kleur , een zacht effect te creëren . Een beroemd voorbeeld van dit type van de schilderkunst is de " Mona Lisa " van Leonardo da Vinci . De zachte gloed van haar gezicht geeft het schilderij een warme , ontspannen en open sfeer .
Tenebrism
Tenebrism komt van het Italiaanse woord Tenebroso , wat " donkere " of" sombere " en is een techniek die het contrast tussen licht en donker overdrijft . Hoewel vergelijkbaar met clair-obscur , wordt meer specifiek gebruikt voor het dramatische opzet, als het donker wordt een kenmerk van het schilderij . Bijvoorbeeld , kan een enkel cijfer zwaar worden verlicht , als in een spotlight , terwijl de beelden eromheen zijn geschilderd zo donker bijna zwart te zijn . Een schilderij getiteld " Judith Holofernes doden " door Artemisia Gentileschi illustreert deze techniek .
Cangiante
Cangiante is een methode van het creëren van toon en schaduw op een afbeelding door het toevoegen van een nieuwe kleur, in plaats van proberen te verduisteren of markeren met variaties van de bestaande tint . Bijvoorbeeld , wordt een mantel geel geschilderd , maar de donkere , beschaduwde gebieden zijn rood geverfd. Michelangelo gebruikte deze techniek op grote schaal in zijn Sixtijnse Kapel schilderijen , met name in het hoofdstuk " profeet Jeremia " .