1. Franse Revolutie (1789-1799) en Napoleontische oorlogen (1803-1815) :
De Franse Revolutie en de daaropvolgende Napoleontische veroveringen ontwrichtten tijdelijk het Heilige Roomse Rijk, dat een losse alliantie van Duitse staten was. Deze periode van onrust en oorlog voedde nationalistische gevoelens onder Duitse intellectuelen en de algemene bevolking, omdat zij zowel buitenlandse dominantie als een gedeelde strijd ervoeren.
2. Duitse Bond (1815) :
Na de nederlaag van Napoleon richtte het Congres van Wenen de Duitse Confederatie op, een losse alliantie van 39 onafhankelijke Duitse staten. Hoewel het de soevereiniteit van individuele staten behield, speelde de Confederatie een rol bij het bevorderen van de samenwerking tussen hen en het bevorderen van een gevoel van Duitse identiteit.
3. Nationalistische bewegingen en intellectueel ontwaken :
Het begin van de 19e eeuw was getuige van een culturele en intellectuele heropleving in Duitsland. Duitse schrijvers, filosofen en kunstenaars vierden de gedeelde taal, cultuur en geschiedenis van het land. Deze periode van nationaal ontwaken droeg bij aan de groei van nationalistische bewegingen, die probeerden de verschillende Duitse staten te verenigen tot één natiestaat.
4. Douane-unie (Zollverein) :
In 1834 werd de Zollverein opgericht, die tot doel had een verenigde Duitse economische ruimte te creëren. Door de interne tarieven en douanebarrières tussen de deelnemende Duitse staten af te schaffen, vergemakkelijkte de Zollverein handel, economische integratie en samenwerking. Deze economische alliantie versterkte de banden tussen de verschillende staten verder.
5. Revoluties van 1848 :
De revoluties van 1848, die heel Europa overspoelden, hadden een aanzienlijke impact op de Duitse eenwordingsbeweging. Deze revoluties waren gericht op het bereiken van democratische hervormingen, burgerrechten en de oprichting van een verenigde Duitse natie. Ondanks het mislukken van de revolutionaire opstanden hebben ze de nationalistische beweging in Duitsland verder versterkt en geradicaliseerd.
6. Pruisisch leiderschap :
Pruisen, de grootste en machtigste Duitse staat, kwam naar voren als een leidende kracht in het streven naar eenwording. Onder leiding van staatslieden als Otto von Bismarck voerde Pruisen een beleid van realpolitik – een pragmatische benadering van diplomatie en machtspolitiek – om Duitsland onder Pruisische dominantie te verenigen.
Deze gebeurtenissen en ontwikkelingen in het begin van de 19e eeuw hielpen de weg vrij te maken voor de succesvolle eenwording van Duitsland in 1871, toen de meeste Duitse staten onder Pruisisch leiderschap in het Duitse Rijk werden opgenomen.