Opkomst van het hindoeïsme en het jaïnisme: In de 9e en 10e eeuw na Christus beleefden het hindoeïsme en het jainisme een heropleving in India. Dit was gedeeltelijk te wijten aan de teloorgang van het boeddhisme, dat eeuwenlang de dominante religie in India was geweest. Toen het boeddhisme achteruitging, wendden veel mensen zich tot het hindoeïsme of het jaïnisme voor spirituele begeleiding.
Teloorgang van het boeddhisme in India: De achteruitgang van het boeddhisme in India werd veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder de opkomst van het hindoeïsme en het jainisme, de vervolging van boeddhisten door hindoekoningen en de toestroom van moslimindringers uit Centraal-Azië. Toen het boeddhisme achteruitging, werden boeddhistische kloosters verlaten en werd boeddhistische kunst vernietigd of opnieuw gebruikt.
Vergroten van het patronaat van hindoeïstische en jainistische kunst: Toen het hindoeïsme en het jaïnisme steeds meer bekendheid kregen, gaven rijke donoren steeds meer opdracht tot kunst die hun religieuze overtuigingen weerspiegelde. Dit leidde tot de ontwikkeling van een nieuwe stijl van Indiase kunst die werd gekenmerkt door zijn focus op hindoeïstische en jainistische goden, evenals door het gebruik van levendige kleuren en ingewikkelde details.
Als resultaat van deze factoren werd de boeddhistische kunst in India in de 10e eeuw na Christus grotendeels vervangen door kunst die beïnvloed was door het hindoeïsme en het jaïnisme. Deze verschuiving in artistieke stijl markeerde een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van de Indiase kunst.