Transformatie: De spreker in het sonnet drukt zijn verwondering uit over hoe zijn geliefde kan veranderen en evolueren, zowel fysiek als emotioneel. Hij verwondert zich over hoe de tijd voor hen anders lijkt te verlopen, en hoe hun liefde de grenzen van de gewone menselijke ervaring overstijgt.
Het streven naar schoonheid: Het sonnet viert ook schoonheid en de wens van de spreker om deze vast te leggen en te behouden. Hij vergelijkt zijn geliefde met een kunstwerk en gebruikt rijke, levendige beelden om de fysieke schoonheid te beschrijven die hem aantrekt. Het sonnet benadrukt de spanning tussen de vluchtige aard van schoonheid en het verlangen van de spreker om deze voor altijd te laten duren.
De kracht van liefde: Sonnet 40 gaat ook in op de kracht van liefde en het vermogen ervan om zowel de spreker als de geliefde te transformeren en te verheffen. De spreker stelt dat zijn geliefde hem het gevoel geeft dat hij waardiger en capabeler is dan hij anders zou zijn, waarbij hij de transformerende kracht van liefde benadrukt.
Conclusie: Sonnet 40 is een bewijs van de blijvende thema's transformatie, het nastreven van schoonheid en de kracht van liefde. Shakespeare weeft deze thema's op meesterlijke wijze samen, waardoor een sonnet ontstaat dat zowel persoonlijk als universeel is en door de tijd heen resoneert met lezers.