- Geïdealiseerde vormen: Neoklassieke kunstenaars probeerden werken te creëren die geïdealiseerd en perfect waren, volgens de principes van de klassieke kunst. Dit betekende het gebruik van geïdealiseerde proporties, vormen en poses, en het vermijden van onvolkomenheden of oneffenheden.
- Klassiek onderwerp: Neoklassieke kunstenaars putten voor hun onderwerp vaak uit de klassieke mythologie, geschiedenis en literatuur. Dit werd gezien als een manier om hun werk te verbinden met de grootsheid en nobelheid van het klassieke verleden.
- Allegorische betekenis: Neoklassieke werken hadden vaak een allegorische betekenis, die politiek, sociaal of moreel van aard kon zijn. Hierdoor konden kunstenaars op een subtiele en indirecte manier hun mening geven over hedendaagse kwesties.
- Gebruik van licht en schaduw: Neoklassieke kunstenaars gebruikten vaak licht en schaduw om een gevoel van drama en sfeer in hun werken te creëren. Dit kan worden gebruikt om bepaalde elementen van de compositie te benadrukken, of om een gevoel van diepte en ruimte te creëren.
- Aandacht voor detail: Neoklassieke kunstenaars besteedden veel aandacht aan details in hun werken en besteedden vaak maanden of zelfs jaren aan één enkel stuk. Deze aandacht voor detail is terug te zien in het ingewikkelde snijwerk van sculpturen, de delicate penseelvoering van schilderijen en de zorgvuldige compositie van architecturale werken.