‘Ik zag de bleke student van de onheilige kunsten knielen naast het ding dat hij in elkaar had gezet. Ik zag het afschuwelijke fantoom van een man die zich uitstrekte en vervolgens, onder invloed van een krachtige motor, tekenen van leven vertoonde. … Zijn ledematen waren in proportie, en ik had zijn gelaatstrekken als mooi uitgekozen. Grote God! Zijn gele huid bedekte nauwelijks het werk van de spieren en slagaders eronder; maar deze weelde vormde alleen maar een afschuwelijker contrast met zijn waterige ogen, die bijna dezelfde kleur leken als de dunwitte kassen waarin ze waren geplaatst, zijn verschrompelde huidskleur en rechte zwarte lippen.
Shelley werd diep getroffen door deze nachtmerrie, en die bleef haar dagenlang bij. Uiteindelijk besloot ze het op te schrijven als een verhaal, dat Frankenstein werd; of, De moderne Prometheus.
Het verhaal van Frankenstein wordt vaak geïnterpreteerd als een waarschuwend verhaal over de gevaren van wetenschappelijke hoogmoed en het nastreven van kennis zonder ethische overwegingen. De roman onderzoekt ook de thema's leven en dood, de aard van de mensheid en de gevolgen van onze daden.