Waarom gebruikten rondzwervende minstrelen de balladstructuur?

Minstrelen waren nomadische dichters en muzikanten in de Middeleeuwen. In Europa stonden ze ook bekend als troubadours en trouvères. Ballades waren een vorm van poëzie die vaak werd gezongen of gereciteerd door minstrelen. Ze vertelden een verhaal doorgaans op een eenvoudige, ongecompliceerde manier en werden vaak mondeling van generatie op generatie doorgegeven.

Er zijn een aantal redenen waarom minstrelen de balladstructuur gebruikten. Ten eerste waren ballades gemakkelijk te leren en te onthouden. Ze waren meestal in een eenvoudig metrum geschreven en hadden vaak een repetitief refrein waarmee meegezongen kon worden. Ten tweede waren ballads een goede manier om een ​​verhaal of boodschap aan een groot publiek over te brengen. Ze kunnen worden uitgevoerd op openbare plaatsen, zoals markten of beurzen, en ze kunnen gemakkelijk worden begrepen door mensen van alle leeftijden en achtergronden. Ten derde waren ballads een manier voor minstrelen om geld te verdienen. Ze konden optreden voor rijke opdrachtgevers of donaties van het publiek inzamelen.

De balladstructuur was een veelzijdige en effectieve manier voor minstrelen om hun kunst met de wereld te delen. Het was een eenvoudige maar krachtige vorm van poëzie waar mensen van alle leeftijden en achtergronden van konden genieten.