Symboliek van kindertijd en onschuld :Het hoge gras symboliseert vaak onschuld, vrijheid en de zorgeloze kindertijd. In de context van het gedicht vertegenwoordigt het het verlangen van de zoon om de eenvoud en het wonder van zijn jeugd te heroveren. Samen door het hoge gras lopen roept een gedeelde nostalgische ervaring op tussen vader en zoon.
Verbinding met de natuur :Het lopen in het hoge gras is een zintuiglijke ervaring die geworteld is in de natuur. Het benadrukt de verbinding tussen de personages en de natuurlijke wereld. Deze gedeelde onderdompeling in de natuur bevordert een gevoel van eenheid en verbondenheid tussen vader en zoon.
Contrast met het stadsleven :Het beeld van wandelen in hoog gras staat in schril contrast met de stedelijke omgeving die later in het gedicht wordt beschreven. Dit contrast accentueert het thema van het ontsnappen aan de beperkende complexiteit van het moderne leven en het vinden van troost in de eenvoudigere, meer landelijke omgeving van het verleden.
Verkenning van familiebanden :Het samen wandelen in het hoge gras wordt een metafoor voor hun vader-zoonband en symboliseert hun reis door het leven samen. Het versterkt het idee dat hun relatie er een is van kameraadschap en wederzijds begrip.
Evocatieve taal :Durcan's gebruik van suggestieve taal om het hoge gras te beschrijven, zoals 'groene zeeën' en 'groene golven', creëert een levendige zintuiglijke ervaring voor de lezers. Deze beeldtaal maakt het beeld van de vader en zoon die door het hoge gras maaien bijzonder gedenkwaardig en indrukwekkend.
Over het geheel genomen valt het beeld van de vader en de zoon die in het hoge gras lopen op in het gedicht "Going Home to Mayo Winter 1949" als een cruciaal symbool van nostalgie, verbinding met de natuur, familiebanden en een gedeelde reis door het leven.