Een wereld vol wonderen om te aanschouwen,
Waar gelach weergalmde, harten in vervoering raakten,
In de armen van de natuur dansten we onnoemelijk veel.
Temidden van de bomen zo groen en hoog,
Een symfonie van gefluister speelde,
Zoete melodieën die zachtjes vallen,
Zachte kusjes achtergelaten door het zwaard van de schemering.
Onder het doek van de hemel,
De sterren ontbranden, een oogverblindende show,
Hemelse wonderen, zo hoog,
Ze schijnen, hun licht begint te gloeien.
En terwijl de maan begint op te komen,
Zijn zilverachtige gloed begint te glanzen,
Zachtjes door de nacht leidend,
Schaduwen werpen als een droom.
Op deze serene en vredige plek,
We ontdekken dat ons hart echt kan ronddwalen,
Een symfonie van vreugde en genade,
In de armen van de natuur noemen we ons thuis.