Een dramatische monoloog is een gedicht waarin één personage, de spreker, een impliciete luisteraar aanspreekt. De spreker kan een echt of fictief persoon zijn, en het gedicht kan in elke stijl of vorm worden geschreven.
Dramatische monologen onderzoeken vaak de innerlijke gedachten en gevoelens van de spreker, en ze kunnen worden gebruikt om een gevoel van intimiteit en directheid tussen de spreker en de lezer te creëren. Enkele van de beroemdste dramatische monologen zijn 'My Last Duchess' van Robert Browning, 'The Lady of Shalott' van Alfred, Lord Tennyson en 'The Waste Land' van T.S. Eliot.
Hier zijn enkele kenmerken van dramatische monologen:
- Het gedicht wordt uitgesproken door één personage.
- Het personage richt zich tot een impliciete luisteraar.
- Het gedicht mag in elke stijl of vorm geschreven worden.
- Het gedicht onderzoekt vaak de innerlijke gedachten en gevoelens van de spreker.
- Het gedicht creëert een gevoel van intimiteit en directheid tussen de spreker en de lezer.
Dramatische monologen kunnen met groot succes worden gebruikt om complexe karakters en thema's te verkennen. Ze kunnen ook worden gebruikt om sfeer te creëren en een sterke emotionele reactie bij de lezer op te roepen.