1. Puriteinse beperkingen: In de tijd van Shakespeare legde de puriteinse invloed in Engeland bepaalde beperkingen op aan theatervoorstellingen. Deze beperkingen beperkten de mogelijkheden voor toneelschrijvers om religieuze onderwerpen te presenteren of zich over te geven aan buitensporige satire. Twelfth Night, een komedie vol humor, romantiek en identiteitsverwisselingen, kan voor Shakespeare een manier zijn geweest om door deze beperkingen te navigeren en toch entertainment aan het publiek te bieden.
2. Spreek een breed publiek aan: Twelfth Night is een toneelstuk dat tegemoetkomt aan een breed scala aan interesses van het publiek. Het bevat elementen van romantische komedie, sociale satire, grappige woordspelingen en travestie, waardoor het leuk is voor verschillende sociale klassen en smaken. Het was misschien de bedoeling van Shakespeare om een divers en universeel aantrekkelijk werk te creëren dat zou kunnen resoneren met verschillende segmenten van de Elizabethaanse samenleving.
3. Verkenning van liefde en identiteit: Twelfth Night duikt in thema's als liefde, verwarring en de vloeibaarheid van identiteit. Het stuk presenteert voorbeelden waarin personages vermommingen aannemen, wat leidt tot identiteitsverwisselingen en romantische verwikkelingen. Sommige geleerden suggereren dat Shakespeare filosofische ideeën aan het onderzoeken was over de aard van liefde en hoe onze percepties en inzichten over mensen kunnen worden beïnvloed door externe factoren zoals uiterlijk en sociale rollen.
4. Eerbetoon aan klassieke komedies: De structuur en thema's van Twelfth Night vertonen overeenkomsten met oude Romeinse en Griekse komedies. Shakespeare zou zich wellicht hebben laten inspireren door deze klassieke bronnen, met name de werken van Plautus en Terence, waarin vaak sprake was van verkeerde identiteiten, vermommingen en satirische humor.
5. Entertainment en patronage: Twaalfde Nacht zou rond 1601-1602 zijn geschreven, in een periode waarin Shakespeares theatergezelschap, de Lord Chamberlain's Men, de bescherming genoot van koningin Elizabeth I. Het is aannemelijk dat Shakespeare dit stuk speciaal schreef voor opvoering aan het hof, waarbij de voorkeuren van de vorst en haar entourage.
Het is belangrijk op te merken dat deze redenen elkaar niet uitsluiten, en dat geleerden vaak meerdere factoren aandragen die Shakespeares beslissing om Twaalfde Nacht te schrijven hadden kunnen beïnvloeden. Zonder definitief historisch bewijs kunnen de ware motivaties achter Shakespeares werk alleen maar een onderwerp zijn van voortdurende analyse en interpretatie.