Het gedicht begint met de spreker die de fysieke band beschrijft tussen een moeder en haar pasgeboren baby, waarbij de nadruk wordt gelegd op de intense verbinding en afhankelijkheid van een kind van zijn moeder. Naarmate het kind ouder wordt en onafhankelijker wordt, observeert de spreker de uitdagingen en opofferingen die het moederschap met zich meebrengt, waaronder slapeloze nachten, voortdurende zorgen en de noodzaak om de behoeften van het kind altijd boven die van haarzelf te stellen.
Door middel van levendige beelden en emotionele taal legt Lochhead de essentie van moederliefde vast en de diepgaande impact die een moeder heeft op het leven van haar kind. Het gedicht gaat ook over de cyclus van het leven, aangezien de spreker opmerkt dat ook zij ooit een kind was en een moeder had die van haar hield en voor haar zorgde.
Uiteindelijk viert ‘The Mother’ de blijvende band tussen een moeder en haar kind en benadrukt het de kracht, veerkracht en niet-aflatende liefde die moeders bezitten. Het is een diep persoonlijk en ontroerend eerbetoon aan het moederschap en de buitengewone rol die moeders spelen bij het vormgeven van de levens van hun kinderen.