Hier is een diepere analyse van het gedicht:
1. Antropomorfisme: Farjeon maakt gebruik van antropomorfisme door mensachtige eigenschappen aan de kat te geven. Het gedicht beschrijft dat de kat ‘sierlijke voeten’ en ‘slaperige ogen’ heeft, wat een gevoel van elegantie en slaperigheid suggereert dat vaak met mensen wordt geassocieerd.
2. Rijmschema: Het gedicht volgt een AABBCCDD-rijmschema, wat bijdraagt aan het speelse ritme en de muzikaliteit. Het consistente rijmschema zorgt voor een gevoel van samenhang en eenheid in het hele gedicht.
3. Onomatopee: Het gebruik van onomatopee, zoals het woord 'spinnen', voegt een laag zintuiglijke ervaring toe aan het gedicht. Het stelt lezers in staat het geluid van het spinnen van de kat te horen en verbetert de algemene zintuiglijke beschrijving van de kat.
4. Beeldmateriaal: Het gedicht is rijk aan levendige beelden. De regel "En op de vensterbank zit ze / Met poten zo wit als sneeuw" schetst bijvoorbeeld een beeld van een sierlijke kat die op een vensterbank zit, met zijn ongerepte poten die contrasteren met de sneeuwwitte achtergrond.
5. Viering van de onafhankelijkheid van katten: Farjeon benadrukt het onafhankelijke en zelfvoorzienende karakter van de kat. De regel "Ze houdt er niet van om te lang vastgehouden te worden / Ze houdt ervan om te springen en te spelen" geeft een gevoel van autonomie weer, wat suggereert dat katten er de voorkeur aan geven vrije geesten te zijn.
6. Genegenheid en nieuwsgierigheid: Het gedicht benadrukt ook de genegenheid en nieuwsgierigheid van katten. De regel "Maar zo nu en dan zal ze haar hoofd wrijven / Tegen mijn knie en spinnen" beeldt de kat af die genegenheid zoekt en zijn liefdevolle aard demonstreert. Bovendien spreekt de regel "En de hele wereld is van haar om te zien, / Van zonsopgang tot zonsondergang" de nieuwsgierige geest van de kat en zijn verlangen om de wereld om hem heen te verkennen.
7. Humoristische toon: Er zit een subtiele humoristische toon in het gedicht. Farjeons gebruik van de uitdrukking "Zij is de belangrijkste" voegt een vleugje ironische humor toe, wat de zelfingenomen houding van de kat benadrukt, waar veel katteneigenaren bekend mee zijn.
Over het geheel genomen is 'Cat' van Eleanor Farjeon een charmant en aanhankelijk eerbetoon aan de geliefde katachtige metgezellen in ons leven. Het gedicht legt de essentie van katten vast door middel van levendige beelden, luchtige humor en een viering van hun unieke persoonlijkheden en gedrag.