Het gedicht legt de zintuiglijke details van de omgeving vast, waaronder de zoete geur van pas gemaaid gras, het zoemende geluid van de zeis en het zachte ritselen van bladeren. Lynd gebruikt personificatie om de zeis van de maaier te doordrenken met menselijke eigenschappen, aangezien deze 'zwaait met een lied'.
Terwijl de maaier zijn taak voortzet, onderzoekt het gedicht het idee van ritme en herhaling. De ritmische beweging van het maaien wordt een metafoor voor de levenscycli, waarbij het gras staat voor groei en vernieuwing. Lynd trekt parallellen tussen het werk van de maaier en het verstrijken van de tijd, wat suggereert dat er zelfs te midden van routinematige taken schoonheid en betekenis te vinden is.
Het gedicht eindigt met de reflectie van de maaier op zijn vak, terwijl hij zich verwondert over de transformatie van het gazon dat hij verzorgt. Hij is trots op zijn werk en vindt voldoening in de simpele handeling van het maaien, omdat hij het ziet als een vorm van artistieke expressie.
Over het geheel genomen viert 'The Mower' de schoonheid van de natuur, de waardigheid van arbeid en de transformerende kracht van menselijke inspanning, waarbij gebruik wordt gemaakt van de beeldtaal van een eenzame figuur die zich bezighoudt met een schijnbaar alledaagse taak om diepere thema's van het leven en creativiteit te onderzoeken.